Onlangs kreeg ik het verzoek of ik een offerte wilde uitbrengen voor het geven van een workshop Zakelijk tekenen. Drie tekenaars zouden worden benaderd om hun product te presenteren en een pitch behoorde ook tot de selectieprocedure.
Het is inmiddels alweer driekwart jaar geleden dat ik samen met Corien (Met beeld en tekst) een workshop op locatie gaf. Superleuk en wat een energie! Waar we normaal gesproken regelmatig collega’s laten ervaren wat het effect van tekenen op de werkvloer is, ligt het geven van workshops al bijna een jaar stil. Wat zou het mooi zijn, om weer eens de kennis te delen met anderen en de creativiteit te vermenigvuldigen.
Om mezelf als tekenaar en workshop trainer te laten zien, moet het een pitch worden met veel eigen tekeningen en voorbeelden. De dag van de pitch kwam dichterbij en links en rechts vertelde ik mijn naasten dat ik binnenkort mocht gaan pitchen. Spannend! In de avonduren werkte ik aan de pitch, afbeeldingen verzamelen, nieuwe plaatjes tekenen, nadenken over de teksten. Om onbekende redenen was ik niet 100% tevreden over het resultaat. Slapeloze nachten, aanscherpen en schrappen van teksten, de volgorde van de slides aanpassen… Nog net geen slaande deuren en rondvliegende laptops.
De nacht voor de pitch, 04:27 verlicht het kastje naast het bed. Ik ben klaarwakker, mijn brein is klaarwakker. Hoe komt het met de pitch?! Wat moet ik vertellen? Is het verhaal wel volledig? Staan er geen punten dubbel in? Wat als ik iets vergeet? Ik weet dat ik direct na de pitch een belangrijke afspraak heb. Het was ook niet handig om aansluitend een afspraak te plannen. Het brein waar ik normaal gesproken zeer content mee ben wanneer het om creatieve hersenspinsels gaat, weet nu de meest gruwelijke scenario’s te fabriceren. Ik slaap nauwelijks meer tot het moment dat de wekker gaat. Ik strompel uit bed en check mijn agenda… en zie tot mijn grote verbazing dat de pitch niet voor 10 maart maar voor 11 maart staat. Alsof de zon begon te schijnen! Geen stress voor knellende afspraken en de ruimte om nog even kritisch naar de presentatie te kijken.
Matchday!
Heerlijk geslapen, geen stress in mijn hoofd, vooral plezierige spanning en enthousiasme. Ik heb zin om te pitchen! De klimaatbeheersing in mijn lijf is wel behoorlijk ontregeld, maar dat maakt allemaal niet uit. Daar zal ongetwijfeld een stukje spanning zitten. En dat mag! Wanneer het te makkelijk zou zijn, dan vind ik het als snel niet meer leuk.
En zoals het vaak met dit soort dingen gaat, met een tsunami aan passie en plezier vliegt de tijd om en is de pitch alweer voorbij. Ik zit nog bij te komen van de indrukken en mijn eigen aandeel te reflecteren wanneer ik gebeld word. De opdrachtgevers zijn eruit, de opdracht wordt mij gegund! Ik ben ontzettend blij en kijk uit naar een uitdagend vervolg…
