Het zal ergens in 1995 zijn geweest. Ik was bijna klaar met het VHBO en mocht nadenken over een vervolgopleiding. Ik was het type leerling dat niet beschikte over een fotografisch geheugen maar een leerling die een stuk tekst tot in den treure moest lezen en nog niet snapte wat er geschreven werd. De concentratieboog was kort en de afleiding om te kletsen met medeleerlingen was groot.
Bij het vak ‘beeldende vormgeving’, gegeven door Pytrix Runia, kon ik mijn ei kwijt. Ik kon compleet opgaan in het creatieve. Zo maakte ik een maquette van mijn droomhuis, een beeldje van gipsbeton, een popart colatoren en een hippe lijst om een spiegel. Een creatieve vervolgopleiding was daarom geen gekke keuze. Ik had interesse voor het CIBAP in Zwolle. Ik kende de opleiding niet, maar de folder sprak mij enorm aan. Doordat er meer leerlingen zich aanmelden dan dat er plaats was op het CIBAP, was e toelatingsexamen een voorwaarde.
Op een zaterdag naar Zwolle, portfolio, huiswerkopdracht en een videobandje mee. Omdat sommige kunstwerken te groot waren, hadden papa en ik daar een filmpje van gemaakt. In ’95 ging dat niet zo eenvoudig als tegenwoordig. De maquette van mijn droomhuis hadden we bijvoorbeeld op een bureaustoel gezet, papa filmde en ik lag op de grond en draaide langzaam de zitting van de stoel, zodat alle kanten van het huis goed in beeld kwamen.
Een van de examenonderdelen was de grafische opdracht; het maken van een piramide van papier, tekenen, knutselen etc. Tijdens de opdracht werd ik uit de klas geroepen. Op de gang werd, door een streng ogende meneer, mij gevraagd wat ik op het CIBAP kwam doen. Onzeker als ik was, stamelde ik dat ‘het mij wel een leuke school leek, en dat wanneer het CIBAP toch wat te hoog gegrepen zou zijn ik wel voor het MDGO AB zou kiezen.’ De strenge man stelde de vraag omdat hij zich afvroeg waarom ik geen toelatingsexamen voor de kunstacademie ging doen.
Ik zag mezelf niet als autonoom kunstenaar, de verhalen over de opleiding waren erger dan horror en ik was al zo’n onzeker vogeltje… ik had over iedere opleiding al een jaar langer gedaan dan de bedoeling was koos ik eieren voor mijn geld en ronde versneld het CIBAP af.
En nu, jaren, jaren later… ben ik gestart met een module aan de kunstacademie. Het is superleuk en uitdagend, een hernieuwde kennismaking met materialen en interessante opdrachten.
Wordt vervolgd!
